In 2004 kwam ik voor het eerst sinds de middelbare school weer eens in aanraking met klei. Ondanks dat ik altijd wel interesse had in keramiek en ook regelmatig een mooie vaas of wat servies aanschafte, was het nooit bij mij opgekomen om zelf iets met klei te gaan doen.
Totdat 1 van de katten weer eens iets kapot gooide en ik een vriendin, waarvan ik wist dat ze een draaischijf had, vroeg of ze iets nieuws kon maken. Zij nodigde me uit om zelf achter de draaischijf plaats te nemen.
Ik was meteen verslingerd en het duurde ook niet lang voor we ons eerste raku-oventje bouwden en met glazuren aan de slag gingen Het zelf samenstellen van glazuren is fascinerend. Om van een paar simpele grondstoffen en oxides een glazuur te maken, om het daarna te stoken is een intrigerend proces. Elke keer weer is het een verrassing als de oven opengaat.
Het duurde dan ook niet lang voordat ik het plan opvatte om een houtoven te bouwen. Stoken met hout is een avontuur. Een hele dag stoken, van s'morgens vroeg tot s'avonds laat is een intensieve klus. Maar het loeien van de oven, het omhoog kruipen van de temperatuur, om houtje voor houtje in het vuur te gooien tot de temperatuur van 1300 graden gehaald is, dat is een manier van stoken wat niet met andere te vergelijken is en dat zie je ook aan het resultaat als de oven na 2 dagen opengemaakt word.
De lusterglazuren zijn een verhaal op zich. Door de heftige reductie in de gasoven kunnen de speciale glazuren allerlei kleuren krijgen en een prachtige goudglans. Ook hier is het resultaat onvoorspelbaar.